Fernseh luege het mir di
grossi Wäut,
diräkt i mini chlini
Stube gsteut,
Doch woni de au Tag fern
gseh ha,
hani wäg däm nid meh
Fernweh gha,
nei, hami chuum zum Huus
us trout,
hätti gärn e Feschtig um
mi bout
E Wäut so schlächt u
ganz u gar verdorbe,
isch i mim Chopf wi
würklech worde
Dank em Fernseh hani
Mitleid gha,
mit de arme Lüt dert in
Afrika
Dadrbii het's mir woou
ta z'gseh,
das i ja doch no es
guets Härz ha
Wo mim Nachbar d Frou
drvo isch gange,
u dä drwäge vor mir Tür
isch gstange,
hani'm gseit: „E
Näbesächlechkeit,
süsch lue mau wi's dene
dert unger geit“
Mis schönschte Stück ir
Stube
isch dr Fernseh wo
fääut,
di ufdringlichi Art,
wo mi itz nümme quäut
Wen'i de nach emene
länge Abe
i sire Presänz, mit sine
voue Gabe,