2011
Fernseh luege het mir di
grossi Wäut,
diräkt i mini chlini
Stube gsteut,
Doch woni de au Tag fern
gseh ha,
hani wäg däm nid meh
Fernweh gha,
nei, hami chuum zum Huus
us trout,
hätti gärn e Feschtig um
mi bout
E Wäut so schlächt u
ganz u gar verdorbe,
isch i mim Chopf wi
würklech worde
Dank em Fernseh hani
Mitleid gha,
mit de arme Lüt dert in
Afrika
Dadrbii het's mir woou
ta z'gseh,
das i ja doch no es
guets Härz ha
Wo mim Nachbar d Frou
drvo isch gange,
u dä drwäge vor mir Tür
isch gstange,
hani'm gseit: „E
Näbesächlechkeit,
süsch lue mau wi's dene
dert unger geit“
Mis schönschte Stück ir
Stube
isch dr Fernseh wo
fääut,
di ufdringlichi Art,
wo mi itz nümme quäut
Wen'i de nach emene
länge Abe
i sire Presänz, mit sine
voue Gabe,
ar Nachtrueh z'lieb bi
zum Abschied cho,
u ihm dür ne Chnopfdruck
ha si Zouber gno,
hani gli druuf so ne
Iidruck gha,
Fründe heige mi für geng
verlah
Ä Lääri so gross isch de über mi choo,
u het am Fernseh's Platz
iignoo
Sit mir aui z Gliiche
gseh u ghöre,
bim stundelange Gaffe i
die grossi Röhre,
wärde mir enang je
lenger je gliicher,
das heisst ar Viufaut
nid grad riicher,
so wi's d'Natur
eigentlech vorgseh hätt,
doch geng im Biud sii,
isch was mir wett
U statt die Wäut i ihrer
Füui z'gseh,
si mir scho zfride mit
2D
So hani de vor churzem
Znacht
däm Theater ändlech es
Ändi gmacht
Im erschte Stock usä vor
ds Fäischter gsteut,
da het är no mau so
richtig kracht
D' Längwili chlopft sit
denn a d'Tür,
doch gseht si dä Fride
innefür,
flügt si ganz schnäu zum
Nachbar Meier
un' ig i füehle mi
dütlech freier
© Item